Pit' college Sofrologie opleiding module rouw en verlies
WAT IS ROUW ?
Rouw duidt op het verbreken van de emotionele band met de geliefde. Dit leidt in feite tot het genezingsproces van de verbroken schakel. Dit is waar het rouwproces om draait. Het is een ongelooflijke intelligentie die precies weet hoe de innerlijke wond te genezen en de hele psyche te behouden.
De intensiteit van de rouw is evenredig met de mate van gehechtheid aan de vermiste persoon.
Er bestaat niet zoiets als een typische rouw, absolute normen, rouw is een unieke ervaring voor iedereen. Er is daarom niets dat “abnormaal” is in wat wordt ervaren.
Op de eenzame reis van rouw is ondersteuning door familieleden, verenigingen of zelfs psychische professionals essentieel. Het helpt om het verdriet van de nabestaanden te verlichten en om een harmonieus rouwverloop te vergemakkelijken.
Deze ondersteuning zal hem helpen het ‘rouwwerk’ op zich te nemen, een vrijwillig proces dat essentieel is om het natuurlijke genezingsproces te begeleiden.
Emoties met authenticiteit confronteren, is wat hen in staat zal stellen zichzelf uit hun omhelzing te bevrijden. Door geleidelijk het geweld van de afwezigheid van de geliefde onder ogen te zien, leert de rouwende persoon weer de geliefde anders te ontmoeten. Ze bouwt een nieuwe innerlijke band met hem op.
Het zal even duren voordat de rouwende persoon het einde van de tunnel bereikt, maar dat is zeker. Langzaam zal ze een terugkeer naar het leven kunnen zien, haar bestaan harmonieus kunnen reconstrueren. Zonder de aanwezigheid van de geliefde, maar voor altijd in een intieme verbinding met hem.
De vier fasen van het rouwproces
Hoewel de rouwervaring voor iedereen uniek is, verloopt het proces voor iedereen hetzelfde: in vier fasen.
Fase 1: shock, verwondering
Bij het horen van het nieuws van het sterfgeval, verkeert de nabestaande in een staat van ongeloof, zelfs radicale ontkenning. Er worden beschermingsmechanismen ingevoerd om zijn bewustzijn van de enorme omvang van wat er zojuist is gebeurd te behouden.
Fase 2: de vlucht, de zoektocht
De nabestaande mobiliseert gigantisch veel energie in een poging om het lijden te ontvluchten (hard werken, hyperactiviteit, verschillende verslavingen, enz.). En zal koste wat het kost de onderbroken relatie met de geliefde zoeken en proberen te behouden: men moet de kleren aanraken, de geur ruiken, de foto’s en video’s bekijken, de stem horen.
Fase 3: destructurering
De nabestaande begrijpt dat zijn externe relatie met de geliefde definitief verbroken is, dat deze onherstelbaar is. De pijn kan een ongekende kramp bereiken, met een depressieve ervaring waarin de emoties een behoorlijke intensiteit hebben. Er is een totaal verlies van oriëntatiepunten en structuur, een diep gevoel van eenzaamheid.
Rouwfase 4: herstructurering
Beetje bij beetje wordt er een andere band hersteld tussen de nabestaande en de geliefde. De externe relatie maakt plaats voor een innerlijke relatie. Langzaam begint de nabestaande de mogelijkheid van een terugkeer naar het leven in te zien. Ze herdefinieert haar relatie met zichzelf, met anderen en met de overledene.
Emoties ervaren tijdens rouwverwerking
Rouwen is een fundamenteel emotioneel proces. De nabestaande ervaart emoties van zeldzame intensiteit. De angst, de schuld, de woede, de irritatie, de opstand, de depressieve ervaring.
Deze emoties nemen haar weken, maanden, jaren mee in haar proces. Met een duur, een kracht en een uniek ritme voor elke emotie
Het accepteren en uiten van je emoties is de zekerste manier om de verbroken emotionele band met je geliefde te genezen. Meelevend luisteren van een geliefde of verzorger, of schrijven, zal de uiting van deze emoties bevorderen. Het beantwoorden van de drie essentiële vragen van rouwen is ook een aanzienlijke hulp, het zijn echte therapeutische instrumenten.
Verdriet her-activeert het vroegere lijden van de breuken, verliezen en scheidingen die in de kindertijd en het volwassen leven van de nabestaanden zijn gemaakt. Het is haar hele persoonlijke verhaal dat het prisma vormt waardoor ze haar rouw zal waarnemen en ervaren.
Dankzij het gezamenlijke werk van het rouwproces en het rouwwerk zal de nabestaande een innerlijke alchemie ervaren die hem voor altijd zal transformeren. Voor zichzelf zorgen met geduld en welwillendheid is wat haar geleidelijk en zeker naar verzoening zal leiden.
Verdriet, een taboe-onderwerp
Het is verbazingwekkend hoeveel dood een taboe- onderwerp is in onze samenleving, terwijl het een ervaring is die door iedereen wordt gedeeld. Tegenwoordig sterft meer dan 80% van de mensen in ziekenhuizen, de dood is verborgen, weg gefilterd uit de menselijke gemeenschap. In het verleden stierven mensen in hun huizen. Rituelen zoals begrafeniswaken brachten familie en dierbaren rond het lichaam samen, die gedurende meerdere dagen voor iedereen zichtbaar waren. Er was een vertrouwdheid met de dood.
Tegenwoordig heeft de dood, net als de geboorte, het huis verlaten. Daarbij is een hele voorouderlijke kennis verdwenen, met als gevolg angst, onwetendheid over wat rouw is en het verlies van het gevoel tot de menselijke gemeenschap te behoren.
De dood evacueren is het tot stilte brengen, het is ook rouw het zwijgen opleggen. De samenleving vult deze leegte echter met vooronderstellingen en ongepaste bevelen die lijden aan lijden toevoegen.
We moeten het woord vrijmaken, informeren over wat rouw is, degenen die dicht bij hen staan uitnodigen om de ervaring van deze intieme en pijnlijke reis te delen. Het herstellen van gewone en individuele rituelen geeft betekenis aan deze ultieme passage. Dit helpt om psychologische, sociale en spirituele oriëntatiepunten naar voren te brengen die een gemeenschap samenbinden. En die de pijn van de nabestaanden verzachten.
