# Om je heengaan treuren wij, om wat je was zijn wij dankbaar
Een bevrijdend ritueel
We weten niet genoeg, maar schrijven kan therapeutisch zijn. Het stelt je in staat om de emoties die tijdens een rouwproces opkomen naar buiten te brengen. Deze kalmerende deugd van schrijven is bekend bij therapeuten die gemakkelijk hun toevlucht nemen tot deze praktijk om vele trauma’s te verlichten: door zijn angsten, zijn verdriet en zijn woede ‘op papier te zetten’, zet de schrijver ze daar om het uiteindelijk te verlichten.
Door herhaling, heeft schrijven het vermogen om de emoties die op het papier liggen (schuldgevoel, lijden.) te ‘verslijten’. Vandaar de interesse, waar we op terugkomen, om regelmatig te schrijven.
Voer het rouwwerk uit
Schrijven is een eenvoudige en effectieve manier om de verschillende taken van rouwen uit te voeren. Het schriftelijk uiten van emoties is het vervullen van de 2 e taak. Herhaal zijn geschiedenis met de geliefde en keer terug naar de ziekte en het einde van het leven is de 3 e taak voltooien. Degene die erin bestaat de link te behouden en terug te kijken op alles wat we samen hebben meegemaakt.
Tot slot, opschrijven wat je ervaart is een nieuwe identiteit en een nieuwe relatie met de wereld (die overeenkomt met de 4 geleidelijk op te bouwen- taak van rouw).
Hoe verder te gaan?
Therapeutisch schrijven kan overal worden beoefend, idealiter in alle rust thuis maar ook in transport, in de natuur. Er is weinig materiaal voor nodig, een pen en een notitieboekje zijn voldoende.
Het is belangrijk om spontaan te schrijven, ver verwijderd van enig oordeel en enige zelfcensuur: je hoeft je hier niet af te vragen over spelfouten, de stijl of de relevantie van wat je schrijft. De interesse ligt ergens anders: het is een kwestie van – letterlijk – een wirwar van emoties en gedachten op papier zetten die, dankzij het geschreven woord, beetje bij beetje vorm gaan krijgen.
Een bevrijdend ritueel
Schrijven kan op zichzelf al een ritueel worden. Dit veronderstelt dat ze regelmatig de tijd krijgt die ze verdient (ongeveer tien minuten), idealiter elke dag. Het is belangrijk dat de schrijftijden niet te lang zijn, anders kan het vervelend worden en heel snel saai worden. Het is beter om 10 tot 15 minuten per dag te schrijven, elke dag gedurende een jaar, dan 30 tot 45 minuten per dag gedurende slechts twee of drie maanden. Het voordeel zal niet hetzelfde zijn.
U kunt ervoor kiezen om deze pagina’s later te verbranden om, met een sterk symbolisch gebaar, uzelf te bevrijden van de gedachten en emoties die deze pagina’s bevatten.
# Huil niet omdat ik er niet meer ben, maar glimlacht omdat ik er was
Meet het afgelegde pad
Regelmatig schrijven wat je voelt, dag in dag uit, is het verhaal van je verdriet schrijven. Als u over een aantal jaren weer gaat schrijven, kunt u meten hoe ver u bent gekomen. Herlezen is soms pijnlijk, maar altijd vruchtbaar: het stelt ons in staat te beseffen hoeveel verdriet een evolutionair proces is, met opeenvolgende stadia. Je zult merken dat wat je op een bepaald moment tijdens je verdriet dacht, vandaag misschien minder waar is. Je zult ook zien hoeveel je veranderd bent. Je geschriften zullen dan iets kostbaars worden, omdat ze het getrouwe getuigenis zullen zijn van je innerlijke transformatie.
Schrijf naar de vermiste persoon
Je kunt ook gedichten schrijven. Veel rouwende mensen genezen hun verdriet met poëzie. Probeer deze methode, zelfs als u niet bijzonder getalenteerd bent: neem de naam van de vermiste persoon: bijvoorbeeld “Marie” – en koppel bij elke letter een korte gedachte of een korte herinnering. Bijvoorbeeld: M, zoals Huis waarin we zoveel geluk hebben gekend. A, zoals Liefde die we voor elkaar hadden. etc. Zonder het te beseffen word je dichter en creëer je een nieuwe band met de persoon van wie je houdt
Het komt ook voor dat het schrijven rechtstreeks aan de vermiste persoon is gericht. Het maakt het dan mogelijk om een rustgevende uitwisseling te beginnen, de geliefde te vertellen wat men niet kon zeggen, vooral als hij plotseling wegging. Door een dialoog met hem aan te gaan, kan je hart je aanzetten tot alles wat moet worden geuit, frustraties, vreugde, verdriet, woede. Je zult in staat zijn om bepaalde wonden te verwelkomen, te genezen, te genezen, jezelf ervan te bevrijden. Dit zal helpen om uw relatie met hem te harmoniseren en te kalmeren. Het zal je pijn een beetje verzachten.
Een tijd om met anderen te delen
Ten slotte is een laatste voordeel van schrijven dat het concrete ondersteuning biedt om met anderen te delen. Het speelt in op de behoefte om over de vermiste persoon te praten. Je geschriften worden dan het startpunt voor een diepgaande gedachtewisseling over wat je doormaakt. Het schrijven kan ook leiden tot een openbare lezing (bijvoorbeeld bij een familiegebeurtenis) of uitgroeien tot een publicatie.
De aanvankelijk intieme handeling speelt dan in ieder geval de kostbare rol van veerman. Misschien wil je het delen met je Sofroloog en hier een ritueel aan verbinden of gewoon de behoefte om te delen?
Via contact kunt u zich aanmelden, heb je nu een vraag kom in actie en meld je nu aan. ♥
Lees ook:
WAT OP LIEFDE GEBOUWD IS, KENT GEEN VERGETEN
Thea Hopmans
De vraag wat de impact is van ingrijpende verliezen in ons leven, is voor mij een levenswerk geworden. Wat mij met name raakt is de veerkracht van mensen en hoe ze in staat zijn om hun diepe wonden in de loop van het leven in te zetten als een bron om uit te putten.
Ik heb me, na Sofrologie met de aandacht naar rouw, vooral systemisch geschoold op het gebied van familie, hechting, verlies, rouw en trauma. Belangrijke leermeesters zijn voor mij onder meer Bert Hellinger, Johannes B Schmidt, Franz Ruppert. Gedrag psychologie en Energetisch lichaamswerk bij Jan Vermeij en Yvo van Orshoven.
Gezien mijn senioren leeftijd heb ik vele mensen mogen ontmoeten, zij vormen een rijke bron van informatie, met mijn ervaring, energie en blijheid sta ik naast mensen om de impact van verlies en trauma in hun leven te onderzoeken en hierin samen een stap te zetten.
Hier komt informatie over de 6 daagse rouw en verlies
